Bilirsiniz. Kız çocukları babalarına düşkün olur. Bendeki de ondan kaynaklı bir durumdu belki de. Cümlede -di’li geçmiş zaman kullandım ama hala arada yoklar beni. Geçen yıl da bu korkuyu iliklerime kadar hissettim diyebilirim. Babam kalp krizi geçirmiş ve açık kalp ameliyatı olmak zorunda kalmıştı. Hayatı boyunca babasını kaybetmekten böylesine korkan bir kız için ne derece zor günlerdi varın siz düşünün.
Şimdi babalar günü münasebetiyle sürekli karşımıza yürek dağlayan, inanılmaz duygusal baba-kızlı reklamlar çıkıyor. Bu videoları izlerken benim gözlerim doluyor, içim parçalanıyor. Düşünmeden edemiyorum, babası olmayan insanları halleri nicedir?
Anneler günü, babalar günü, sevgililer günü vs. kapitalist sistemin bize dayattığı sonradan uydurulmuş günlerdir, filan diye konuyu bağlamayacağım ancak böylesine insanî saf duyguların bir pazar malzemesi haline gelip yüreği zaten yaralı olan bu insancıkların yaralarına tuz basılmasından da inanılmaz rahatsızım. Ve eminim siz de öylesinizdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı bekliyorum :)